Hoe daten via tinder een kunstproject werd

Fotograaf Marieke de Bra had liefdesverdriet en ging onder lichte dwang op Tinder. Nu, twee jaar later, is ze een grote fotocollectie rijker. Waarom? Omdat ze al haar dates fotografeerde. En de hoop op liefde terugvond.
‍
door Olga Kortz.‍

Fotograaf Marieke de Bra wilde niet op Tinder, maar deed het toch, onder lichte dwang van een vriendin. Ze had liefdesverdriet, en ze ging er van uit dat niemand kon tippen aan haar ex-vlam. Daten zag ze eigenlijk niet zitten. Totdat ze bedacht dat ze het daten ook een andere dimensie zou kunnen geven, door haar camera mee te nemen. Alleen jongens die voor haar op de foto wilden, mochten met haar afspreken. Dat zijn er inmiddels twintig in totaal, verspreid over twee jaar. Een geschikte kandidaat heeft ze nog niet gevonden. Omdat haar fototoestel toch afschrikt? Omdat ze te kieskeurig is? Omdat het project verslavend is geworden, en belangrijker dan de liefde? We spraken haar om te vragen hoe zij er tegenaan kijkt.

...
‍
Tegenwoordig fotografeer je ook mensen die nu samen zijn dankzij de app, voor de serie “Tindersetjes.”
Ik weet niet of ik voor mezelf nog in de liefde geloof, maar ik geloof wel heel erg dat het bestaat. Ik vind het heel leuk om te zien bij andere mensen. Omdat ik zelf zo met die Tinderzoektocht bezig ben, heb ik het er ook veel over met mensen. Ik merkte dat er steeds meer setjes ontstonden. Hoe meer mensen ervan hoorden dat ik op zoek was naar setjes, hoe meer mensen zeiden er ook nog wel een te kennen. Het is niet alleen voor mij persoonlijk interessant die mensen te ontmoeten, om er achter te komen hoe het werkt, maar ik vind het ook maatschappelijk gezien interessant. Elkaar vinden op dit soort manieren gaat niet meer stoppen, het fenomeen wordt alleen maar groter. Het is heel erg actueel. Ik hoop dat ik met deze twee series een mooi tijdsdocument kan maken.


Helaas bestaat i-D niet meer en is het artikel niet meer online te zien. Hieronder twee beelden uit Tindersetjes: Annemarie & Wietse, Sjoerd & Raisda